Εκλογές 2023. Τέλος εποχής;

Εκλογές της 21ης Μαιου 2023 λοιπόν...

Ένας πολιτικός σεισμός που παρόμοιός του έχει γίνει άλλη μια φορά στα σχεδόν 50 χρόνια της Γ' ελληνικής Δημοκρατίας (από το 1974 και μετά δηλαδή): Ήταν οι εκλογές του Μαιου του 2012, πριν από 11 χρόνια. Εκεί είχε διαλυθεί με πάταγο εις τα εξ ων συνετέθη ο δικομματισμός. Προχθές έγινε κάτι άλλο, εξίσου εντυπωσιακό που δεν έχει προηγούμενο όλα αυτά τα 49 χρόνια. Το κόμμα που κυβερνούσε επί τέσσερα χρόνια επανεξελέγη και αύξησε τα ποσοστά του σε σχέση με το 2019. Για να είμαστε ακριβείς ξανάγινε άλλη μια φορά, το 2000 (ΠΑΣΟΚ 43,79% έναντι 41,49% το 1996). Αλλά μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Τότε υπήρχε ένα σκηνικό ακραίας πόλωσης και δικομματισμού, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωσαν μαζί πάνω από 86% του εκλογικού σώματος. Χθες η άνοδος των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος συνοδεύτηκε από καταβαράθρωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό, ο συνδυασμός των δύο δηλαδή, είναι το πρωτοφανές της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης.

Κατά τη γνώμη μου μπαίνουμε σε μία νέα εποχή που θα κυριαρχείται από μια ακραία συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας, έναν ιδιότυπο ορμπανισμό αλά ελληνικά.
Και το πιο ανησυχητικό για μένα δεν είναι το ποσοστό που πήρε η ΝΔ. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι η αποδοχή που έχουν από το εκλογικό σώμα σχηματισμοί όπως του Βελόπουλου, της Νίκης, και που δυνητικά θα είχε και ο Κασιδιάρης αν δεν είχε κοπεί.
Η στροφή στον συντηρητισμό έχει ξεκινήσει, στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Είναι το τέλος των οραμάτων, το τέλος των ψευδαισθήσεων για πολλούς, το "τέλος της ιστορίας", όπως είχαν σπεύσει τότε να το χαρακτηρίσουν κάποιοι άλλοι. 
Από τότε, αργά αλλά σταθερά, ξεκίνησε το «ξήλωμα του πουλόβερ» και σήμερα (χθες) μπήκε η ταφόπλακα.

Το αν θα την ξανασηκώσει ποτέ κάποιος και πότε είναι ένα ζητούμενο.

Στα νέα παιδιά σήμερα δεν λέει απολύτως τίποτα ούτε το ΕΑΜ, ούτε η χούντα, ούτε το Πολυτεχνείο, ούτε η "Αλλαγή" του Ανδρέα Παπανδρέου. Και για να είμαστε περισσότερο ακριβείς και ρεαλιστές, σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν λένε πλέον τίποτα ούτε και οι χαρακτηρισμοί "αριστερός" και "δεξιός".
Η αναλαμπή του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012-2019 σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες έγιναν ξαφνικά αριστεροί. Απλώς πιάστηκαν από ένα κόμμα που τους έταζε λαγούς με πετραχήλια, ο Τσίπρας καβάλησε το κύμα που ερχόταν και βρέθηκε στον αφρό.
Τώρα που το κύμα τον έβγαλε σε ξέρα πρέπει να ξεπεζέψει και να δει τα πράγματα αλλιώς…

Η ΝΔ πούλησε "ανάπτυξη". Και σταθερότητα επίσης. Πραγματική ή πλαστή δεν έχει σημασία.

Πούλησε ασφαλή σύνορα και φράχτες, ξεκαθάρισμα των πανεπιστημίων από τους "μπάχαλους", δουλειές στα νησιά το καλοκαίρι για όλους και τουρίστες. Πολλούς τουρίστες. "Κάθε γωνιά και κατάλυμα, κάθε καλύβα και airbnb".

Και βέβαια σ’ αυτούς που όντως κερδίζουν από την όποια ανάπτυξη, έστω και με αυτόν τον τρόπο, προστίθενται ως εκλογική πελατεία οι wannabe κερδισμένοι.

Το αφήγημά της μπορεί με λίγα λόγια να συνοψιστεί ως εξής:

«Κοίτα τι ωραίο κλίμα έχω φτιάξει! Μπορείς να γίνεις κι εσύ αεριτζής στη θέση του αεριτζή, «επενδυτής» στη θέση του «επενδυτή», φοροφυγάς στη θέση του φοροφυγά, καταπατητής στη θέση του καταπατητή, λαμόγιο στη θέση του λαμόγιου.
Αν πάλι δεν γουστάρεις να γίνεις «επιχειρηματίας» και θέλεις την ησυχία σου, σου έχω κι άλλες εναλλακτικές: Θα σου νομιμοποιήσω το αυθαίρετο στο χωριό και θα το νοικιάσεις και το καλοκαίρι airbnb για να ρεφάρεις. Θα σου βάλω το παιδί μπάτσο-ειδικό φρουρό (για να διώξουμε τους αναρχοάπλυτους από τα πανεπιστήμιά μας βεβαίως), σύμβουλο-συνεργάτη, μετακλητό υπάλληλο σε υπουργό ή βουλευτή, σεκιούριτι στην εταιρεία του κολλητού μου που έχει θησαυρίσει με την πανδημία κλπ. κλπ.
Και στο φινάλε, φινάλε, αν δεν είσαι ούτε και γι’ αυτά θα σου δώσω επιδόματα, πάουερ πας, φούελ πας, μάρκετ πας θα σου φτιάξω καλάθια Χριστουγέννων, Πάσχα, του νονού, του κουμπάρου, του μπατζανάκη, κλπ. κλπ.
Τι λες;
ΘΑ ΜΑΣ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΡΕΕΕΕ;;;»

Και δύο τελευταία ζητήματα που κατά τη γνώμη μου έπαιξαν ρόλο:

1) Οι προεκλογικές καμπάνιες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και αισθητικά αλλά και σε περιεχόμενο, ήταν η μέρα με τη νύχτα.
Τα σποτάκια της ΝΔ απέπνεαν ήρεμη δύναμη, αισιοδοξία, προοπτική.
Του ΣΥΡΙΖΑ μιζέρια, γκρίνια, αρνητισμό.

2) Το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, κατά 80% είναι για τα μπάζα.

Πολύ λίγες οι φωτεινές εξαιρέσεις. Οι επιλογές των προσώπων που στελέχωσαν τα ψηφοδέλτια ήταν, σε μεγάλο ποσοστό, κάκιστες. Στις μικρές, τοπικές κοινωνίες, όπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ήταν έντονη η αίσθηση ότι τα ψηφοδέλτια ήταν προϊόν παρασκηνίου, σκοπιμοτήτων και «συντροφικών μαχαιρωμάτων»

Αυτά ως μερικά μόνο κομμάτια του «παζλ» της αποκωδικοποίησης του αποτελέσματος.

Και κάτι τελευταίο, ενδεικτικό της ανάγνωση των αποτελεσμάτων.

Θλιβερές οι εικόνες των… έξαλλων πανηγυρισμών των Πασόκων για… το 11,5%
Ακούγονται τριγμοί σε κάποιον τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο…

Βέβαια, οι επιτυχίες κι οι αποτυχίες κρίνονται πάντα με βάση τη δεδομένη κατάσταση. Και με βάση τη δεδομένη κατάσταση, στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, ως και να μιλάνε για νεκρανάσταση.

Σωστό. Αλλά η εικόνα δεν παύει να είναι θλιβερή. Για να μιλήσω με ποδοσφαιρικούς όρους είναι σα να έχει υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός και μετά από 3-4 χρόνια στη Β’ Εθνική να πανηγυρίζουν οι οπαδοί του την άνοδο στην Α’ Εθνική ξανά.

Κωμικοτραγικό…

ΥΓ: Ένα άλλο από τα "ρεκόρ" των προχθεσινών εκλογών, είναι ότι η ΝΔ πλειοψήφισε και στους τέσσερις νομούς της Κρήτης. Δεν είχε συμβεί ποτέ μεταπολιτευτικά, ούτε στις εκλογές του 1974 και της παντοδυναμίας του Καραμανλή, με το 54%. Η Κρήτη ψήφιζε ανέκαθεν αντιδεξιά. Ψήφιζε περισσότερο με το συναίσθημα και λιγότερο με τη λογική και με την "τσέπη". Προχθές βάφτηκε ολόκληρη μπλε. Γι' αυτό μίλησα παραπάνω για βαθιά συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας...