Εκλογές της 21ης Μαιου 2023 λοιπόν...
Ένας πολιτικός σεισμός που παρόμοιός του έχει γίνει άλλη μια φορά στα σχεδόν 50 χρόνια της Γ' ελληνικής Δημοκρατίας (από το 1974 και μετά δηλαδή): Ήταν οι εκλογές του Μαιου του 2012, πριν από 11 χρόνια. Εκεί είχε διαλυθεί με πάταγο εις τα εξ ων συνετέθη ο δικομματισμός. Προχθές έγινε κάτι άλλο, εξίσου εντυπωσιακό που δεν έχει προηγούμενο όλα αυτά τα 49 χρόνια. Το κόμμα που κυβερνούσε επί τέσσερα χρόνια επανεξελέγη και αύξησε τα ποσοστά του σε σχέση με το 2019. Για να είμαστε ακριβείς ξανάγινε άλλη μια φορά, το 2000 (ΠΑΣΟΚ 43,79% έναντι 41,49% το 1996). Αλλά μέσα σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Τότε υπήρχε ένα σκηνικό ακραίας πόλωσης και δικομματισμού, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωσαν μαζί πάνω από 86% του εκλογικού σώματος. Χθες η άνοδος των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος συνοδεύτηκε από καταβαράθρωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και αυτό, ο συνδυασμός των δύο δηλαδή, είναι το πρωτοφανές της χθεσινής εκλογικής αναμέτρησης.
Κατά τη γνώμη μου μπαίνουμε σε μία νέα εποχή που θα κυριαρχείται από μια ακραία συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας, έναν ιδιότυπο ορμπανισμό αλά ελληνικά.
Και το πιο ανησυχητικό για μένα δεν είναι το ποσοστό που πήρε η ΝΔ. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι η αποδοχή που έχουν από το εκλογικό σώμα σχηματισμοί όπως του Βελόπουλου, της Νίκης, και που δυνητικά θα είχε και ο Κασιδιάρης αν δεν είχε κοπεί.
